Omdat de laatste maanden zo veel is gebeurd, is mijn verhaal weer veel te lang geworden, maar ik heb het in korte stukjes gedeeld. Wie zin heeft, mag één kiezen. Ik hoop, dat er niet te veel fouten in zitten, want ik heb lang niet meer geoefend.
Ik kan me niet meer herinneren, wanneer ik de laatste keer een week beleeft heb zonder met een dierenarts, fysiotherapeute of de man die Matti’s orthese heeft gebouwd te praten. Elke nieuwe diagnose was erger dan die daarvoor. En ze waren allemaal fout. Ik weet dus nog steeds niet, wat er aan de hand is, maar ik denk, dat het momenteel relatief goed met Matti gaat. Maar ik vertel het gewoon vanaf het begin:
Matti was heel erg slap en zwak en hij had soms ook buikpijn. Daarom ging ik naar de dierenarts. Zijn eerste diagnose was, dat Matti last van zijn hart had, omdat het een beetje te langzaam was. Matti’s hart lijkt wel een beetje te groot te zijn, maar dat valt wel mee. Dan zij hij, dat Matti de ziekte van Addison had. Dat betekent dat de bijnieren niet goed werken. Hij kreeg injecties, maar omdat de dierenarts niet wilde controleren of de dosis juist is voor mijn hond en omdat ik het gevoel had, dat er iets niet klopt, ging ik naar een andere dierenarts. Uiteindelijk had Matti die injecties helemaal niet nodig.
De nieuwe dierenarts vermoedde, dat Matti diabetes heeft, maar zijn bloedsuiker was op lange termijn te laag en niet te hoog zoals bij diabetes. Dus zei ze, dat hij waarschijnlijk een insulinoom had, een tumor in het pancreas die te veel insuline produceert. Ik was heel erg bang en ik dacht dat hij opereert moet worden. We zijn in een dierenkliniek gereden en ze hebben daar een CT gemaakt. Gelukkig was ook deze diagnose fout. Ze hebben maar een lichte hernia van de rug gevonden. Hij heeft dus geen kanker - wat een opluchting!
Nu wil ik graag ten minste voor een paar weken geen dierenarts meer zien - behalve de fysiotherapeute natuurlijk vanwege de hernia. En misschien wordt Matti ook weer opgewekter, als zijn orthese eindelijk passt, want dat doet ze nog steeds niet.
Hier komt alinea 2. Ook deze vind ik prima geschreven
Jouw zinnen:
Uiteindelijk had Matti die injecties helemaal niet nodig en
ging ik naar een andere dierenarts
zijn ook mogelijk. Ik wilde je wat varianten laten zien.
Bij
ben ik naar een andere dierenarts gegaan drukt de voltooid verleden tijd (das Perfekt) beter uit dat je de keuze hebt gemaakt om een second opinion te vragen en die ook gekregen hebt (het resultaat van die keuze). Daarin verschilt het Nederlands een beetje van het Duits.
Hoi Jutta!
Wat leg je het duidelijk uit! Ik weet echt niets van hondenziektes, maar jouw verhaal kon ik heel goed volgen. Heel veel sterkte met de onderzoeken en met de fysiotherapie! Ik hoop dat het weer beter zal gaan met Matti.
Hierbij de verbeteringen. Zoals Alex al zei, is het echt heel goed geschreven.
Hierbij ook je laatste stukje tekst inclusief verbeteringen.
(1) Zoals je het geschreven hebt is het niet fout, maar ik zou eerder zeggen: „…, want dat is (helaas) nog steeds niet zo.“ Of: „…, want die zit nog steeds niet goed.“
Een vrolijk nieuwjaar iedereen! Het is al een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven en ik hoop dat ik 2022 weer vaker ga schrijven. Dus:Sorry voor de vele fouten en daarvoor dat mijn tekst een beetje te lang is geworden. Misschien kunnen we hem opdelen?
Een ander perspectief
We hebben veel beleeft de laatste tijd. Sinds meer dan een jaar heeft Matti een rolwagen om zijn voorpoten te ontlasten.
Eindelijk kan hij weer langere wandelingen maken en toch zien er veel mensen maar de beperkingen en nadelen in plaats van de kansen en voordelen. Zij denken dat Matti niet kan lopen, terwijl ik zie, dat hij met zijn „sports utility vehicle“ veel sneller, langer en verder loopt dan zonder hem. Hij word langzaam zodra je terug wilt gaan en snel, als je nog een omweg maakt. Zij zien een soort looprek, terwijl hij het als sport toestel gebruikt.
Ik moet toegeven dat ik soms, als iemand hem alweer „arm“ noemt, toch een beetje kortaf antwoord. Dat ligt onder meer eraan, dat ook Matti het helemaal niet fijn vindt, als iemand medelijden met hem heeft. Hij blafft dan luidkeels. Ik moet me dan in herinnering roepen dat niemand kan weten hoe vaak ik dit al heb gehoord en dat ik me een tijdje geleden ook eerst an deze aanblik moest wennen.
Laatst zij een meisje dat ze Matti met zijn wielen zo schattig vond. De moeder zij meteen pijnlijk geroerd: „Maar die kan toch niet lopen“, alsof ze hem daarom niet schattig mocht vinden. Ik tenminste vind het goed als je hem met een glimlach tegenkomt in plaats van medelijden met hem te hebben.
Leuk om weer van jou Jutta en Matti te horen. Daar ben ik het met jou eens, Matti ziet er heel gelukkig uit en daarenboven erg sportief! Wat een prachtige hulpmiddel!
Ik wens je veel plezier op verdere wandelingen.
Hoi Jutta. Gelukkig nieuwjaar ! Wat mooi dat Matti weer naast je kan wandelen. De rolwagen lijkt goed geschikt voor hem.
Vooral voellen de honden zich heerlijk toen zij buiten in vrijheid kunnen bewegen en ademen. Fijne avond.
Ik verheug me ook op de tijd, als het weer warmer wordt en niet meer zo veel regent.
Momenteel ziet de wagen er heel erg vies uit. Ik denk dat hij door de wasstraat moet.
Ik moet toegeven dat ik soms, als iemand hem alweer „arm“ noemt, toch een beetje kortaf antwoord. Dat ligt er onder meer (er)aan, dat ook Matti het helemaal niet fijn vindt, als iemand medelijden met hem heeft. Hij (blafft) blaft dan luidkeels. Ik moet me dan in herinnering roepen dat niemand kan weten hoe vaak ik dit al heb gehoord en dat ik (me) een tijdje geleden ook eerst (an) aan deze aanblik moest wennen.
Laatst (zij) zei een meisje dat ze Matti met zijn wielen zo schattig vond. De moeder (zij) zei meteen pijnlijk geroerd: „Maar die kan toch niet lopen“, alsof ze hem daarom niet schattig mocht vinden. Ik tenminste vind het goed als je hem met een glimlach tegenkomt in plaats van medelijden met hem te hebben.
En hij ziet er toch heel gelukkig (er)uit, of niet?
En ja: hij ziet er gelukkig uit. Een mooie tekst heb je geschreven, die bovendien goed is om over na te denken.