Dit boek wilde ik bestellen, maar toen ik zag dat het een kookboek was, heb ik het gelijk weer afbesteld.
@Haagsehans : Hou je niet van koken?
Nee, maar mijn vrouw wel en ik alleen ⊠soms.
Ik geniet er echt van en vind het heel grappig.
Voorbeeld misschien?
âEn ik wil trouwens ook gewoon Sinterklaas op een stoomboot en een schimmel en geen kerstman. Als ik eind december een kerstman met een bel in een tochtig winkelcentrum zie staan leg ik mijn kinderen onmiddelijk uit dat dat een verkleede student is, dat hij illegaal is en zo snel mogelijk moet oprotten.â
3x mag je raden wat ik nu lees !
nee, niet nummer 21
nu lees je nu
nu even pauze ofschoon spannend
nog steeds Derksen
Ik ben momenteel nog bezig met de Duitse editiesâŠ
Nog steeds Streulicht âŠ
Dit heb ik al in mijn facebook-account geschreven:
Dieses Wochenenende habe ich zwei verstörende BĂŒcher mit Entsetzen gelesen. Das eine ist von der Journalistin Anja Röhl âDas Elend der Verschickungskinder. Kindererholungsheime als Orte der Gewalt.â das andere von der Journalistin Hilke Lorenz âdie Akte Verschickungskinderâ Beide sind 2021 erschienen (erst 2021, was schlimm genug ist) und behandeln die zwischen den 50er und bis in die 8oer sehr verbreiteten mindestens sechswöchigen Erholungsheimaufenthalte fĂŒr Kinder zwischen 3 und ungefĂ€hr 14 Jahren. Es tut sich eine Welt des Sadismus, der Gewalt an Kindern und der Hilflosigkeit auf, insbesondere Sabine Röhl beschreibt sehr gut wie vielfĂ€ltige wirtschaftliche Interessen das Wegschauen begĂŒnstigten wĂ€hrend Hilke Lorenz eindringlich Einzelschicksale in ihren familiĂ€ren ZusammenhĂ€ngen bschreibt. Heute scheint schon allein die Idee, kleine Kinder mindestens sechs Wochen von ihren Eltern zu trennen und in eine lieblose Umgebung voll preussischen Drill ohne Zuwendung und Empathie zu verfrachten so offenbar und deutlich absurd, dass man am Verstand von jemand zweifeln wĂŒrde, der so etwas vorschlĂŒge. Angesichts dessen, was ich in beiden BĂŒchern lesen konnte hatte ich bei meiner Verschickung in das in Sabine Röhls Buch auch erwĂ€hnte Buchenhaus Schönau bei Berchtesgarden fĂŒr sechs Wochen im Sommer 1969 wohl GlĂŒck , auch wenn ich mich sowohl an die Lieblosigkeit als auch an eine halbe Nacht stehend verbracht im Schlafanzug mit nackten FĂŒssen auf im Flur wegen angeblicher Ruhestörung im Schlafsaal erinnere.
Möge niemand mehr Kindern so etwas antun.
In het boek van Anja Roehl heb ik gelezen, dat ook in Nederlands âVerschickungskinderâ werden, als ik het goed heb begrepen werden die âbleekneuzenâ genoemd. Zijn er boeken in het Nederlands erover ?
Ik ben met De Ontregeling Van De Wereld al een tijdje bezig.
Een vertaling van een boek door een Libanese schrijver: Amin Maalouf.
De titel is interessant, maar het inhoud niet echt dynamisch en antrekkelijkâŠ
Dat geloof ik Emilian, voor jou beter iets luchtigers en niet zulke zware lectuur.
Ik heb zojuist een Duitse vertaling van Jan Jacob Slauerhoffs roman âDe opstand van Guadalajaraâ (dt.: âChristus von Guadalajaraâ) gelezen - alleen maar om literatuurhistorische redenen. Ik kan het boek niet aanbevelen. Ook de veelgeprezen roman âDe avondenâ van Gerard Reve was voor mij teleurstellend, net zo saai als bijvoorbeeld âDe vreemdelingâ (LâĂ©tranger) van Albert Camus. Er gebeurt er heelemaal niets, alles is vervelend voor de hoofdperson en dat is niet de manier waarop ik de wereld waarneem.
In Duitsland zijn de bekendste Nederlandse auteurs onder andere Harry Mulisch en Maarten tâHart. Maar er zijn ook uitstekende auteurs van wie je helemaal geen Duitse vertaling kan kopen. In de Maastrichtse boekenwinkel De Tribune heb ik voor het eerst de naam Jeroen Brouwers leren kennen. Ik heb van hem âBezonken roodâ, âDatumloze dagenâ en âHet houtâ gelezen; dat laatste is er ook in het Duits verschenen (âDas Holzâ). Vorige week heb ik in Maastricht zijn nieuwste roman âClient E. Buskenâ gekocht en nu ben ik heel benieuwd omdat die andere boeken van hem die ik eerder heb gelezen indrukwekkend waren.
Een van de beste romans ooit vind ik Ilja Leonard Pfeijffers âGrand Hotel Europaâ. Ik heb zo veel kunnen lachen tijdens het lezen!
Dank je voor je tips, Johannes1.
Een paar tips van mij (boeken die ik de afgelopen weken heb gelezen):
- Lale GĂŒl: Ik ga leven
- Maria Peters: De dirigent (@Oliver verwees hier al naar de verfilming)
- Pieter Tops en Jan Tromp: Nederland Drugsland (over de impact en invloed van drugs op de Nederlandse samenleving)
Veel leesplezier!
Groeten, Ralf
De discussies rond Lale GĂŒls Ă©n autobiografische Ă©n fictieve verhaal heb ik een beetje gevolgd. Ik heb enkele jaren geleden een soortgelijke boek van Deborah Feldman gelezen: âUnorthodoxâ (The sacandalous rejection of my hasidic roots"). Zij is opgegroeid in een ultraorthodoxe joodse sekte die was gesticht van een rabbijn die in alle ernst van mening was dat de holocaust Godâs straf was voor de assimilatie van de westerse joden!
Ik ben verbaasd om de enthousiaste reacties op Lale GĂŒls boek. Toen Pim Fortuyn in zijn boek âDe islamisering van onze cultuurâ over bepaalde enge islamitische kringen en hun afkeer van assimilatie schreef waren de recensenten niet even enthousiast.
Stoorzender, door Arjen Lubach
Dit is een verzameling van feiten en gebeurtenissen van de jongen die het personage Arjen Lubach heeft gecreëerd. Degenen die van Lubachs tv programma of literairwerk houden kunnen de mens na de gordijnen ontdekken.
Zojuist heb ik de roman âPastoraleâ van Stefan Enter verslonden. Er is steeds nogal wat behoefte aan verhalen van mensen die worden (of werden) gekwetst door de godsdienst van hun ouderen: Lale GĂŒl (zie boven), Maarten tâHart (Een vlucht regenvulpen), Jeroen Brouwers (Het hout) enz. Toen ik student was dacht ik dat alleen wij katholieken met heel wat ballast rondlopen, maar naar het schijnt is er ook in Nederland veel schade aangericht, met name door calvinistische milieus. Met mijn scholieren (11 / 12 jaar) heb ik ooit de roman âHet boek van alle dingenâ van Guus Kuijer (in een Duitse vertaling) gelezen. Mooi boek voor kinderen!
De Verbouwing , door Saskia Noort
Een licht boekje goed om tijdens je lange een vervelende reistijden te lezen.
De heldin van het boek moet er toessen de glorie van zijn carierre en de normaliteit van een gewoon levenstijl kiezen.
Meestal nemen we de goede beslissing een stuk te laat.
Heeft ze erin hetzelfde gedaan ?