zo dan maar ?
Een mooie en heldere samenvatting van de laatste headnews met een duidelijke afsluiting.
Fikkies
29 juli 2023 Youp van 't Hek
Zal de inmiddels tachtigjarige Mick Jagger ooit vingertips aan vrouwelijke probleempubers hebben gegeven? Of mentaal onzekere bakvisjes een foto van zijn opgewonden piemeltje hebben gestuurd? En zal hij zijn mobiele nummer wel eens aan pukkelige brugklasmaagden hebben gegeven om met hen de appgroep Masturbeertje Pippeloentje te beginnen? Of pakte Jagger het tijdens zijn carrière grootser aan? Volgens mij gaf hij de vingertips veelvuldig live aan volwassen vrouwen in de bruidssuite van een vijfsterrenhotel? Soms wel aan drie tegelijk.
Grappig dat Mick op dezelfde dag jarig is als de kleinzoon van de beroemde Amsterdamse politieman De Cock (met cé-o-cé-ka!). De Cock is een grappige naam in dit geval. Afgelopen woensdag de 26e was hun verjaardag. Dus hebben ze hetzelfde sterrenbeeld. Er zijn vast wel astrologische zweefmolens die dit kunnen duiden, maar zelfs ik snap dat Jupiter op 26 juli 1943 gunstiger stond dan op die datum in 1978. De onfortuinlijke kleinzoon van De Cock was deze week minder jarig dan de topfitte voorman van de Rolling Stones. Minder jarig. Grappig? Ja!
Wel zielig dat de verdachte piemelpatser Thijs R. al zo dement is. Hij was in de Assense rechtbank zoveel vergeten. Ik hoorde van een collega dat dat niet nieuw is. Door zijn exen werd hij al ‘Rutte’ genoemd.
Op diezelfde 26e juli werd bekend dat de intrigerende popster Sinéad O’Connor was overleden. Jezus wat hield ik van die vrouw. Niet alleen door haar prachtige muziek, maar ook omdat ze in 1992 een foto van de paus live op tv verscheurde. Daarmee protesteerde ze tegen het verzwijgen van het seksueel misbruik van minderjarigen binnen de Rooms-Katholieke Kerk door glibberige pedopriesters. Deze actie viel bij veel mensen niet goed. Men vond haar verward en het kostte de Ierse zangeres een groot deel van haar populariteit. Maar waarom verward? Omdat ze de gruwelijke waarheid vertelde? Ze wilde maar een ding duidelijk maken: oude mannen moeten met hun tengels van kinderen afblijven. Ook digitaal.
Maar dit is allemaal klein bier als je het vergelijkt met de echte wereldproblemen. Zoals in ons eigen Europa waar het op dit moment op alle gebied faliekant misgaat. Oorlog en verwoestende hagelstenen in Noord-Italië. Die hadden beter als bluswater op het brandende Griekenland of Sicilië kunnen vallen. Het lekkerste van die Zuid-Europese fikkies zijn de klagende toeristen die terugkeren op Schiphol en meteen zeuren dat hun caravan door de vlammen verzwolgen is.
Geen woord over de arme Grieken of Sicilianen die alles kwijt zijn, maar nee, lekker jammeren over je eigen geblakerde sleurhutje en oververhitte barbecue van twee tientjes. Ook belangrijk: of de verzekering alles gaat vergoeden en of de reisorganisatie je niet-geconsumeerde vakantieweekje terugbetaalt. Ja, ja problemen. Heb je net je eigen leven gered door heel hard uit een vuurzee te rennen, maar nog geen minuut terug op Hollandse bodem zit je alweer zuinig te simmen over centen. Misschien moet het Ministerie van Buitenlandse Zaken snel een paar bosbrandcoaches en hagelbuibegeleiders op de luchthaven stationeren.
Wij hebben natuurlijk ons eigen fikkie in de Waddenzee. Het brandende parkeerschip met ongeveer 3800 auto’s. Terwijl het zeewater sowieso al veel te warm is. Een milieuramp dreigt. Grappig als het schip kapseist, de lading gaat schuiven en de auto’s uiteindelijk aanspoelen op de stranden van het autovrije Vlieland en Schiermonnikoog. Zou die vaarroute, die zo vlak langs de prachtige Waddeneilanden loopt, niet verboden moeten worden? Het ging al een keer mis met die containerramp en al die plastic korrels op het strand van Schiermonnikoog. Moet de politiek niet ingrijpen?
Ik vrees dat de VVD het vooral erg vindt voor de Aziaten die op die bijna vierduizend auto’s zitten te wachten. Da’s pas een ramp!
En nu ga ik lekker zelf met vakantie. Waarheen? Florida. Daar is het zeewater namelijk 38 graden en verbleekt het koraal angstaanjagend. Dus ik ga daar lekker mijn oude tanden witten? Nee, hoor. Iets veel belangrijkers. Mijn anus bleken. Waarom? Op verzoek van de pastoor. Ik zit met hem in een appgroep. Hoe die appgroep heet? I can get no satisfaction!
Youp, de enige echte !
Inderdaad Emilian, als je wilt weten hoe de situatie op het moment in Nederland is, dan is zijn wekelijkse column voldoende en je leert er nog wat van.
En dat met een flinke portie humor en ironie.
Bedankt Hans. Ik heb lang geleden twee van zijn boeken gekocht. In welke krant of tijdschrift schrijft hij nu ?
Dit is het brandende spookschip nu ongeveer 10 mijlen ten noorden van Terschelling. Tot nu toe is de situatie goed gecontroleerd door de kustwacht krachten en enkele salvage boten.
Hoi Emilian,
Hij heeft elke zaterdag deze column in de NRC en heb hem persoonlijk gevraagd, of ik het elke week op het forum mag plaatsen en dat vondt hij een leuk idee.
Zodoende kunnen we elke week van zijn heerlijke teksten genieten.
Ik heb gelezen, dat de reddingswerkers van plan zijn om de „Fremantle Highway“ naar het oosten te transporteren naar het Waddeneiland Schiermonnikoog. De campagne zou 14 uur moeten duren. wat een gevaarlijke onderneming. Ik hoop dat alles goed gaat.
Hoi Emilian,
Ik vervolg de actie elke dag in de media en ik ben een beetje benieuwd.
De foto blijkt van dichtbij gemaakt. Ben jij er zelf bij de berging bij en lid van een bergingteam? Zo ver ik mij herinner ben jij toch bezig op een schip.
Hoi Ralf ! Toevallig was gisteren Fremantle Highway in onze koers. Dus had ik enkele foto’s genomen. Vanaf een afstand van een mijl kan een mobieltjes camera spectaculaire details niet ontvangen. Toch was er een droevige sfeer om naar zo’n ramp te kijken.
Leuk om zo’n beroemde letterkundige persoonlijk te kennen, Hans.
Is hij ook een vriendelijke, sociale mens ?
Hij is zeker geen letterkundige Emilian, wel een BN’er die precies weet hoe hij zijn zinnen moet formuleren en natuurlijk hoe hij het op de bühne moet overbrengen naar zijn publiek.
Vriendelijk ja dat moet wel, maar of hij sociaal is kan ik niet zeggen, daar ken ik hem te weinig voor.
Heb hem één keer jaren geleden na een try-out heel kort ontmoet en ongeveer 1,5 jaar geleden telefonisch gevraagd of ik zijn column hier mocht publiceren. Dat vond hij prima, dus in zoverre wel sociaal.
Dank je wel, Hans. Ik waardeer je antwoord.
Woke-psychose
11 november 2023 Youp van 't Hek
Tijdje geleden zat die Tim den Besten idioot te janken op de Nederlandse televisie omdat hij als verslaggever tijdens de Gay Pride naar het bootje van zijn collegaatje Nicolaas Veul “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht!” had gezongen. Sinterklaasje sloeg op Nicolaas. Ronduit een gouden vondst. Maar waar Tim nou zo geëmotioneerd over was: hij had ‘knecht’ gezongen. En op het sloepje van Veul stonden mensen met een kleurtje. Inderdaad verschrikkelijk racistisch en absoluut onvergeeflijk. De partijtop van Bij1 kwam in spoedvergadering bij1.
De langdurige huilbuireactie van die Tim was in mijn oude ogen zo raar, dat ik dacht: god kind, slaap je wel genoeg? Terwijl de halve wereld op de vlucht is voor woedende oorlogen, verschrikkelijke hongersnoden en meedogenloze klimaatrampen ga je toch niet zitten tutmutsen over het woordje ‘knecht’ dat per ongeluk uit je iets te enthousiaste mondje is gevlogen? Is er niet iets heel anders aan de hand? Dit was een soort woke-psychose. Je kunt in deze wonderlijke tijden ook te veel deugen.
Inmiddels begrijp ik dat het met de presentator ook toen al niet echt lekker ging. Hij sliep inderdaad niet genoeg omdat hij nachtenlang op een homodatingsite vunzige praatjes uitwisselde met andere hitsige mannen. Dat deed hij niet onder zijn eigen naam, maar via geleende profielen van anderen. Die jongens wisten van niets en kwamen door Tim zijn dampende gangbang-fantasieën, waarin hij woest tekeer wilde gaan als een opgewonden paard, zwaar in de problemen. Inmiddels is er door drie mannen aangifte gedaan tegen Tim, die ook nog eens ernstig ziek schijnt te zijn.
Het was nieuws deze week. Ook wel even lekker tussen alle raketten, duizenden onschuldige kinderlijkjes, ingewikkelde antisemitismediscussies en een smakeloze Volkskrant-cartoon door. Ik was eigenlijk wel toe aan een seksueel getint BN’er-schandaaltje. Het leed van een eenzame zielenpiet dat ongetwijfeld uitdraait op een gezellige cancelling van de kneus in kwestie. Boulevard, Shownieuws en allerlei opgewonden juiceteefjes als Jan Roos hebben hier de komende weken hun handen vol aan. Conclusie? Je moet als BN’er beter op je lul letten. Onbekende Nederlanders kunnen er straffeloos mee doen wat ze willen, maar als polderster is dat moeilijk. Als je je snikkel allemaal vieze dingen laat schrijven onder een andere naam dan heb je kans dat dat een keer uitkomt. Eigenlijk is het helemaal geen nieuws. Alleen omdat de meneer in kwestie een BN’er is. Anders was het een hamerstukje bij de kantonrechter geweest.
Ik snak in deze tijden, waarin de wereld op te veel plekken radeloos in lichterlaaie staat, naar iets anders. Iets nuttigs. Misschien werd ik daarom vorig weekend zo getroffen door het relaas van collega Marcel Haenen in deze krant. Zijn alarmschreeuw voor de hulpeloze pinguïn. In mijn ogen veruit de sympathiekste vogel op aarde. Alleen al omdat het beestje me niet jaloers maakt door aanstellerig te gaan vliegen. Maar ook de feministen zullen van ze houden omdat ze zo geëmancipeerd zijn. De mannetjes broeden namelijk de eieren uit. Bij -40 graden! Terwijl de dames lekker uit eten gaan. Zij gaan pas op het ei zitten als het kuiken komt. Kakmadammen.
Het artikel maakte me blij omdat Marcel de Okki noemde. Dat was een van de eerste tijdschriften die ik als kind las. Ik was even terug in mijn rijke Roomse jeugd, waarin dat soort blaadjes mij veel leerde over belangrijke zaken als de Zuidpool en zijn wonderlijke bewoners.
De pinguïn heeft iets sympathieks en hulpeloos tegelijk. En is in mijn ogen volstrekt onschuldig. Oké, ze eten wel eens een visje, maar dat is het dan ook. Maar ze gaan nu, mede door ons wangedrag, overduidelijk ten onder. Net als wijzelf. Eigenlijk zeggen deze obervogels op zeer beschaafde wijze hoe slecht het met ons gaat. Terwijl ik geen doorgedraaide dierenvriend ben fluister ik zacht: red de pinguïn.
Ook omdat ze nooit elkaars datingprofiel zullen jatten om smerige praatjes aan andere zielige mannetjes te verkopen. Terwijl als één soort dieren dat zou kunnen omdat ze genadeloos op elkaar lijken…
Sorry, ik vergeet de zebra’s.
Wrede
18 november 2023 Youp van 't Hek
Een vriend van mij ging voor iets kleins naar een kliniek en kwam er veel zieker uit dan dat hij erin ging. Ik vroeg of hij in een ziekenhuis in Gaza was behandeld. Daar zijn op dit moment de Spoedeisende Hulp en het mortuarium namelijk moeilijk uit elkaar te houden.
“Beiden liggen naast de raketten van Hamas”, riep een andere vriend, die als een volleerde Ronald Plasterk al het oorlogsgeweld van Israël sowieso goedpraat. Ik zweeg omdat ik wist dat het anders weer zou uitlopen op bloedbonje. Voor je het weet ben je een antisemiet. En dat ben ik niet. Ook geen Palestijnenheuler.
Ik wil vrede! Niks meer niks minder. Uit naam van de gijzelaars, de kinderen, de burgers, de bejaarden. Maar ik heb niks te willen. Daarbij weet ik ook dat ik dat tijdens mijn leven niet meer ga meemaken. Voorlopig is het daar ‘Wrede’ en dat zal het eeuwig blijven.
Ik merk wel dat ik steeds vaker zap als de oorlog in beeld komt. En dat zappen doe ik niet alleen.
Zo las ik dat een Haagse mevrouw deze week al zappend bij Opsporing Verzocht terechtkwam en daarin haar man, die gezellig naast haar op de bank zat, een Rotterdamse juwelier zag overvallen. Een half uur later leverde ze hem af op het politiebureau. Vooral dat laatste vind ik uitermate amusant. Dat ze hem als een schooljongen heeft afgeleverd bij de Haagse koddebeiers. Lijkt me voor de crimineel geen stoer verhaal in de gevangenis. Hoe ben jij gearresteerd? Vuurgevecht? Gijzeling? Spectaculaire achtervolging? Nee, mijn vrouw herkende mij op tv en heeft mij naar het politiebureau gebracht. In de elektrische bakfiets.
In dit geval een goed gekozen woord.
Het lijkt mij een fascinerend moment om je geliefde op tv een juwelier te zien overvallen en je te realiseren dat jij niks van de buit hebt gekregen. Nog geen bedeltje. Of misschien juist wel. Dat deze dame nu pas snapt hoe haar minnaar aan dat glinsterende collier kwam dat hij onlangs op een zwoele zomeravond romantisch om haar lege hals hing. Die lieve woorden die hij toen stamelde, die onzekere blik in zijn trouwe hondenogen, dat bibberende handje en die zachte zucht. God wat hield ze toen van hem. Altijd een verlegen jongen gebleven.
Je geliefde op tv zien kan best ingewikkeld zijn. Zal meneer Tweebeeke zijn vrouw Pieter Omtzigt hebben zien interviewen voor Nieuwsuur? Of heeft hij dat uitgezet om voor haar een rustige thuiskomst voor te bereiden. Potje dubbel getrokken kruidenthee, een niet te hete kruik, een luisterend oor, zachte rustgevende muziek en gedimd licht. Want ik denk dat Mariëlle wel even wat liefdevolle begeleiding kon gebruiken nadat Twentse Pietje haar uiterst kalm alle hoeken van de studio had laten zien. Het was wel heerlijke televisie.
Maar Frans Timmermans heeft natuurlijk ook familie die donderdag moest toezien hoe het misging in dat kinderdagverblijf bij SBS. Beetje eigen schuld dikke buik was dat natuurlijk wel. Die te krappe jasjes en dat domme wachtgeld. Dodelijk. Daar word je op gepakt Frans. Zeker als je links bent. Of speelt.
Verder doen de politici het allemaal keurig en voorspelbaar. Ze spelen hun spelletjes voorbeeldig. De te veel aanbeden Heilige Omtzigt wordt bij ons thuis al ‘Sint-Pieter’ genoemd, terwijl Geert gewoon wil regeren en dat ook gaat doen. Robje is de brave misdienaar die heel goed speelt dat hij kinderlijk blij is met een gigantisch zetelverlies en Caroline beseft manmoedig dat ze te vroeg gepiekt heeft. Dilan is de nieuwe Rutte die op Ruttiaanse wijze afrekent met de oude politiek van Rutte. En iedereen vindt dat logisch bij de VVD.
Oprecht medelijden heb ik met die arme Mona Keijzer, ooit de beoogde nieuwe premier van Nederland. Zij is de absolute miskleun van Caroline en consorten. Toen deze blonde op het schild werd gehesen ging het mis. En goed mis ook. Woensdag moet ze maar wat zappen. Er is vast wel iets met voetbal of zo. Of oorlog. Leuk als je van ziekenhuisseries houdt.
Stem kwijt
25 november 2023 Youp van 't Hek
Afgelopen woensdag speelde ik in Wageningen. Spelen is een te groot woord. ’s Middags was ik overvallen door een gluiperige griep en daarom perste ik mijn woorden piepend en krakend het publiek in. Na de voorstelling verdween ik onmiddellijk met flinke koorts naar mijn hotel. Daar viel ik in een diepe slaap. Ja, ik had de verkiezingsuitslag wel meegekregen, maar die was nog niet echt tot me doorgedrongen. Ik dacht op dat moment dat ik licht ijlde. Het ging toen nog om 35 zetels. Ik dacht: morgen ben ik weer beter.
Om een uur of zes werd ik badend in het zweet wakker. Gewoontegetrouw pakte ik mijn telefoon voor het laatste nieuws en pas toen drong het tot me door. We waren nu echt een doodeng extreemrechts landje geworden en we hadden er ook nog eens zelf voor gekozen. Massaal zelfs. 2,3 Miljoen mensen stemden op een geblondeerde meneer die ons parlement minacht, die minder-minder-Marokkanen wil, die de pers tuig van de richel vindt, die de godsdienstvrijheid wil afschaffen, die boeken wil verbieden, die de grenzen voor vluchtelingen wil sluiten en die alles wat met het klimaat te maken heeft klinkklare onzin vindt. En hij heult ook nog eens met de Russen.
Ik las dit in het Wageningse hotel De Wereld. Zijn er inmiddels lezertjes die niet weten wat hier ooit heeft plaatsgevonden? Google het anders even. Dan lees je waarom dit historische grond is. Welke belangrijke capitulatie hier ooit getekend is. Dat we op 5 mei 1945, na vijf jaar onderdrukking door een buurman, die allerlei mensen op basis van hun ras uitsloot, weer een vrij land waren. Een land waarin iedereen mag denken en geloven wat hij of zij wil. Het hotel hangt vol met herinneringen aan dit belangrijke moment. Ik hoop dat Oekraïne ook snel zo’n plek krijgt. Ik denk niet dat de Nederlandse premier Wilders daar dan als een wijze bemiddelaar op een van de foto’s staat. Thierry ook niet.
Simpel vraagje: waarom hebben de andere partijen zo gefaald? Dat blijft maar kabbelen in mijn verkouden kop. GroenLinks-PvdA met hun iets te bolle wachtgeldjoker, de VVD met die oneliners producerende Kruidvatcassière, NSC met een op het eerste gezicht sterke leider die al gauw een aarzelende twijfeltrut bleek en D66 met zijn eenzame Robje, die goed gekapt verkondigde wat de spindoctors hem hadden ingefluisterd. Waarom heeft Geert geen serieuze tegenstand gehad? Hadden de andere partijen zich soms laten adviseren door Sven Mislintat, Maurits Hendriks en de volledige Raad van Commissarissen van Ajax? Had niemand door wat er echt leeft in het land? Wat er speelt in Budel en Ter Apel? Wat er verzaakt is in Groningen? Hoe mis het is in de Zorg? Hoe weinig woningen er gebouwd worden? En zo kan ik nog wel een column of drie doorgaan.
Maar is die onvrede een reden om op een man te gaan stemmen die de Grondwet naast zich neerlegt? Iemand die een zondebok zoekt. Ik fluisterde het zacht in Hotel De Wereld in Wageningen en viel weer in slaap.
Ik had wel grappige dromen. Een snikkende Jan Slagter die op zijn knokige knietjes bij Geertje smeekte of hij zijn bejaardenomroepje alsjeblieft wil sparen. Hij had het in mijn droom zelfs over een bloedbad. Of is dat echt gebeurd? En het zoontje van Khalid van Sophie die aan zijn vader vraagt of hij nu gedeporteerd gaat worden? Ook niet echt gebeurd toch? Anders moeten we die NPO inderdaad maar opheffen.
Maar goed, we hebben gekozen en Geert gaat het proberen. Als columnist heb ik er zin in. Minister Graus met zijn dierenmanieren zal mij handen vol werk geven. En ik vrees dat er nog wel wat meer tragische dorpsclowns met een besmet verleden komen opdraven. Neemt u van mijn aan: oude LPF-tijden herleven.
Inmiddels ben ik terug in Amsterdam. Met een trein vol kleurrijke aardige echte Nederlanders. Hoe herken je die eigenlijk? Bestaat die Nederlander eigenlijk nog wel? Alleen nog als hij zijn kop blondeert. En opeens deed mijn stem het weer.
Ik hoop dat we na de volgende Bundestagswahl niet een dergelijk column over Alice Weidel moeten lezen….
Afleidingsroddels
2 maart 2024 Youp van 't Hek
De ‘Flipperkast des Vaderlands’ Joost Klein heeft afgelopen donderdag zijn songfestivalnummer Europapa gepresenteerd en dat deed hij vrolijk. Met schoudervullingen, een Nederlands vlaggetje en zijn goede vriend Arjen Lubach. Of hij dat Eurovisiewedstrijdje gaat winnen? Zou zomaar kunnen. Zoals hij ook gemakkelijk laatste kan worden. Ik ben zo trots dat ik van deze onzin geen verstand heb. Gelukkig kwamen er nog wel wat songfestivalbeelden van vorig jaar langs. Dat krassende kraaienduo wier namen ik steeds vergeet. Toen ik Gordon onlangs vals hoorde kwelen dacht ik toch weer even aan dit in mijn oren legendarische tweetal. Als songfestivalscepticus beleef ik hier zoveel plezier aan. Hoewel die eenzame indiaan met die treurige tooi bij mij nog steeds op nummer een staat. Die naam vergeet ik nooit meer. Joan Franka!
Ik hou van dit soort belangrijk showbizznieuws. Zeker op het moment dat Poetin ons zachtjes voorbereid op een stevige kernoorlog waarin ons vrije Westen weggevaagd schijnt te worden. Volgens kenners is het dan ook het einde van Vladimir zelf. En zijn maffiose miljardairsclan is dan ook kassiewijle. Dan zal onze Quincy Promes blij zijn dat hij op dat moment lekker veilig in Dubai zit.
Hoop wel dat we op het moment dat de Derde Wereldoorlog uitbreekt een beetje serieuze regering hebben. Liefst onder leiding van Geertje, die ooit nog openlijk met Poetin geheuld heeft. Wat zal Wilders doen voordat de bom valt? Geeft hij de Russische dictator vlak daarvoor nog een laatste waarschuwing? Of smeekt hij de Russen om genade en legt hij uit dat hij tot voor kort een groot fan van Poetin was? Wijst hij Moskou op zijn overvolle ijskast. Daar staat zijn liefde voor de meedogenloze Navalnymoordenaar naast het Koranverbod en andere ingetrokken idiote wetsvoorstellen. Of laat hij de laatste waarschuwing aan Volendamse Mona over en vlucht hijzelf in een nikaab? Maar waarheen? Waar is het nog veilig op onze planeet?
Op de televisie meldde een oorlogsdeskundige dat het van Poetin alleen maar woorden zijn. Wapengepruttel. Meer niet. Of mij dat geruststelde? Wat zei Colijn ook alweer in 1936? Iets met veilig slapen? Vier jaar later kwam de inval. Dus we hebben nog tijd.
In een talkshow ging het daar heel even over, maar gelukkig gingen ze daarna meteen over op echt belangrijke zaken. Of Bert Huisjes een Matthijs is? Huisjes is een of andere alom gevreesde hoofdredacteur van een splinteromroep binnen de NPO. Veel presentatiedames die met hem werken of werkten hebben over hem geklaagd, terwijl de mannen van de Omroep voor Wakker Nederland juist heel enthousiast zijn over briesende Bertje. Johan Derksen heeft het in zijn talkshow voor Huisjes opgenomen en dan weet je meteen dat Bertje hartstikke fout is. Heerlijk dat al dit intern omroepgeneuzel openlijk via juiceteefjes, roddelsites en talkshows openlijk wordt uitgevochten.
Ik moet er altijd wel om lachen. Net als om de Britten die het op dit moment nog veel bonter maken. Zij vragen zich af waarom Kate al maanden zoek is. De heerlijkste roddels gonzen door het Verenigd Koninkrijk. Ze zou haar kont hebben laten liften, over de paleismuur geklommen zijn, in verwachting zijn geweest van een roodharige baby en dat zou dan weer duiden dat dat kind van haar zwager en oude liefde Harry is, die zelf ook weer niet dezelfde vader als zijn broertje heeft. De tabloids hebben het druk. Het zou ook nog kunnen dat ze een nier aan haar zieke schoonvader heeft gedoneerd. Alleen al voor dit soort heerlijke onzin moeten al die Europese koningshuizen blijven. Wat hebben we hier niet genoten van de oude Bernard met zijn steekpenningen en zijn bastaarddochters, zijn huisjes melkende kleinzoon, Mabeltje die met Klaas Bruinsma op de wadden in het vooronder van een bootje sliep en Max met haar foute vader. Wat dat betreft is het nu een beetje saai.
Roddels zijn een mooie afleiding van de werkelijkheid. Ook nog iets positiefs? Het is goed dat Rutte de NAVO gaat leiden. Die wil namelijk nog wel eens wat vergeten. Bijvoorbeeld om een oorlog te beginnen.
Lange tafel
9 maart 2024 Youp van 't Hek
Omdat we weer eens gaan verhuizen belde ik onze vaste verhuizer om een afspraak te maken. Hoeveel kuub of hoeveel dozen? Een beetje verhuizer ziet dat in een oogopslag en zonder opschrijfboekje.
Een nieuwe meneer van het verhuisbedrijf vertelde dat we dat zoomend gingen doen. Zoomend? Ja, hij op de zaak achter de computer en ik thuis met mijn mobieltje langs de boekenkast, de bedden, de wijnkelder, mijn werkkamer en het schuurtje. Dat was sinds corona een enorm succes. Zo deden ze dat bij iedereen tegenwoordig. Ik ging er hoorbaar aarzelend mee akkoord. Ik ben namelijk niet iedereen. Al heel lang niet.
Toen ik had opgehangen zag ik me opeens met mijn telefoon door de keuken scharrelen en hoorde me bij de afzuigkap het woordje ‘afzuigkap’ stamelen. En dat tegen een onzichtbare Arie, Joop of Kees in een troosteloos kantoor op een zieltogend industrieterreintje waar op dat moment ook nog een trein langs raast. Na de afzuigkap hoorde ik mijzelf snelkoker, espressoapparaat, magnetron en afwasmachine zeggen. Daarbij: is het wel een Arie, Joop of Kees. Het kan natuurlijk ook een robot zijn.
Dus ik belde de verhuizer af. Gelukkig kreeg ik een mevrouw aan de lijn met begrip voor deze boomer. Ik ben een man die zijn vrouw nog van een feestje kent en niet via een eenzaam in wanhoop in elkaar geflanst datingprofiel. Ook koop ik mijn kleren nog gewoon in een winkel met een paskamer en een spiegel zodat ik goed kan zien dat ik er in de loop der jaren fysiek niet op vooruit ben gegaan. En als ik het gekocht heb is het van mij en wordt het niet klakkeloos teruggestuurd. Dus geen Wehkampsyndroom.
Ik wil niet via een camera communiceren. Wel met televisiekijkers, maar niet met gewone mensen. Daar ben ik te oud voor. Of te slim. Of te gevoelig.
Er komt binnenkort iemand van het verhuisbedrijf langs en die krijgt koffie met een koekje en ik ben benieuwd naar zijn verhalen over het verhuizen van eenzame drinkebroers of vechtscheidingslachtoffers, failliete stinkerds en vrolijke jongeren met zin in een nieuw optrekje vol kraaiend kroost. Natuurlijk wil ik ook weten wat het meest bizarre is wat de verhuizer ooit heeft moeten verhuizen. Bijvoorbeeld een ingelijste afscheidsbrief van de suïcidale ex?
Of we al een verhuiscoach hebben? Nee, dit soort zaken doen we nog gewoon zelf. Zoals ik mijn verdriet ook nog steeds verwerk zonder rouwcoach. Ik weet dat huilen heel goed helpt. Samen met een zakdoek of een bulderende zee die verder geen vragen stelt en ook geen stompzinnige antwoorden geeft.
Lachen daarentegen doe ik het liefst met vrienden. Zoals deze week aan een lange tafel in een grote keuken waar we eindeloos plezier hadden om de bejaarde Raad van Toezicht van de wakkere omroep WNL die de fossiele Bert Huisjes in de gaten moest houden. Dat heerlijke rechtse ons-kent-ons-kent-ons-kent-ons-wereldje vol suffe erebaantjesjagers dat niet doorheeft dat het inmiddels 2024 is en de wereld enigszins is veranderd.
En natuurlijk gelachen om de vergadering waarin in eerste instantie was besloten om het woord moeder te in het bevolkingsregister vervangen door ‘ouder uit wie het kind is geboren’. Daar zijn toch mensen mee akkoord gegaan. Iemand heeft het serieus opgeschreven. Wat zijn we toch een aandoenlijke apensoort.
Maar het meest hebben we gelachen om het verhaal van een vriendin die uit nieuwsgierigheid op een Baby Blessing was geweest. Daar staat de verbinding tussen moeder, baby en ‘loved ones’ centraal. Ze was gierend getuige van de soundhealing, de journaling en het fröbelen van lulkoekkaartjes waarmee je de ‘ouder uit wie het kind op dat moment geboren wordt’ bemoedigend toespreekt. Onze vriendin moest voor deze Blessing naar Utrecht waar ze een fanatiek ontspannen kransje trof. Thuisgekomen kreeg ze een verzoek van de babyblesser of ze feedback wilde geven. Wat ze ervan vond? Haar antwoord was simpel: zielig eigentijds gereutel! Dat stond later niet op de website van de blesser. Na dit verhaal besloten mijn vrouw en ik te verhuizen. Lange tafel, veel verhalen.