Vandaag in de les ging het over het formuleren van een wens met “zou”. Bijvoorbeeld:
Ik zou weleens naar Spanje willen gaan.
Ik zou graag een lange reis door Amerika willen maken.
Ik zou graag een keer willen bungeejumpen.
Ik zou deze vakantie graag mijn broer willen bezoeken.
We zouden graag een nieuwe fiets willen kopen.
Tot zover ging het goed. Het probleem ontstond bij het feit dat je “willen” SOMS weg kan laten. Volgens mij kan dat bij deze voorbeelden bij de zinnen 2 tot en met 5. In zin 1 kan je volgens mij “willen” niet weglaten.
Daarom nu twee vragen: weet iemand waarom het in zin 1 niet kan? En: is er volgens jullie nog een betekenisverschil tussen zinnen met en zinnen zonder “willen”. Bedankt voor jullie hulp!
Hoi Beatrice, bedankt voor je antwoord. Ja, “weleens” kan een reden zijn. Maar waarom? En is het alleen bij ‘weleens’ dat je ‘willen’ niet weg kan laten?
Ik ben van België en mijn moedertaal is Nederlands.
Het klopt wat jullie zeggen: als ‘graag’ gebruikt wordt, kan je ‘willen’ weglaten.
Een betekenisverschil is er volgens mij niet echt.
Mij is ook spontaan opgevallen dat je in alle zinnen die je ook zonder “willen” goed vond wel “graag” had gebruikt. Door “graag” wordt volgens mij al voldoende aangetoond dat het om een wens gaat. Dus er is geen verwarring met de “gewone” conjunctief mogelijk.
Als je echter “graag” weglaat, moet je op een andere manier laten zien dat je het over een wens hebt.
Helaas kan ik er op “onzetaal” geen advies over vinden.
Maar misschien hebben wij gewoon gelijk? Zou ook weleens kunnen, toch?
Jazeker kunnen wij ook wel eens gelijk hebben Bedankt voor de bevestiging, Ruth en @Jolien!
Soms is het lastig om als moedertaalspreker de regels uit te leggen…je weet wel hoe iets gezegd moet worden, maar niet altijd waarom.
Fijne avond!
Aardig probleem @ralf,
Uit de losse pols zou ik zeggen: “zou willen” is een vaste woordcombinatie om een (onmogelijke) wens te uiten. Iemand wil iets en zegt “ik wil rijk worden” . Maar als dat voor hem/haar onbereikbaar is, volgt vaak de toevoeging met “zou willen” : Ik zou willen dat …ik rijk was (Anatevka)
Hoi Ludo, volgens mij kun je ook een bereikbare wens met “zou willen” formuleren. “Ik zou morgen naar Amsterdam willen gaan”, is een wens die in vervulling kan gaan. “Zou” wordt gebruikt bij o.a. een wens, een beleefde vraag, een irrealis (irreële situatie) of advies. Even uit nieuwsgierigheid: wie of wat is Anatevka?
Ja dat klopt, “zou willen” is wel bruikbaar voor min of meer bereikbare wensen maar klinkt dan erg aarzelend: zo van “ik zou wel willen maar ik durf niet.” Bijv. van de hoge duikplank af te springen. (De vraag deed me denken aan “Anatevka” die in de musical “Fiddler on the roof” zong: “If I Were A Rich Man.” )
Ik ben het eigenlijk wel met je eens, Ludo. “Zou willen” gebruik ik in dezelfde context - ik wil het wel graag, maar de kans dat het gebeurt/lukt is erg klein. Bij het voorbeeld van Ralf (“Ik zou morgen naar Amsterdam willen gaan.”) stel ik me een situatie voor waarin iemand inderdaad wel graag onze hoofdstad zou willen bezoeken, maar daar geen tijd of geld voor heeft.
Ontopic: Het lijkt me inderdaad logisch dat het aan het woordje “graag” ligt. Ik moet wel zeggen (van wie…? ) dat ik zin 2 t/m 5 zonder “willen” wat informeler vind. In een geschreven tekst zou ik het dus niet zo doen.
We zijn het zo’n beetje eens met elkaar, denk ik. „Zou“ (dat geldt ook voor „had zullen“) brengt twijfel in de mededeling: „Ik ga naar A’dam.“ dat is het vastgestelde voornemen. Maar bij „Ik zou naar A’dam gaan.“ , hoor je door dat „zou“ het al aankomen : „Het gaat niet door“.
Ingeval van „Ik zou naar A’dam willen gaan.“ is het nog slechts een wens om te gaan, dat brengt dat „willen“ in het spel.
„Zou willen“ kan worden aangevuld met „graag“, "heel graag, of zelfs het tegendeel „niet graag“ (hangen bijv.).
En ja, dat geldt voor bereikbare als onbereikbare wensen, verlangens etc. maar dat had ik al gesuggereerd in m’n reactie op @ralf[quote=„Ludo, post:11, topic:745“]
Uit de losse pols zou ik zeggen: „zou willen“ is een vaste woordcombinatie om een (onmogelijke) wens te uiten.
[/quote]
Ha Alex,
Je hebt het er maar druk mee. Als pseudoniem zou „vlijtig Liesje“ je wel passen.
Die zin klinkt heel gewoon, echt geen probleem. Toch wil ik, met permissie, wel opmerken dat door toevoeging van „zou“ Maartje en ik meer keuzevrijheid voelen om op de vraag „Gaan jullie mee?“ positief of negatief te reageren. Als je zegt : „Ik zou morgen wel naar Amsterdam willen gaan.“ gaan we ervan uit dat je je daar nog niet vast op hebt gerekend. Ach wat ben ik toch een zeurpiet vandaag, ik zou wel anders willen maar dat gaat nu even niet.
Voor ik het vergeet,: nog bedankt voor de je uitnodiging om morgen naar Mokum te gaan, maar ja…ik neem aan dat het retorisch is bedoeld.
Toch wil ik, met permissie, wel opmerken dat door toevoeging van „zou“ Maartje en ik meer keuzevrijheid voelen om op de vraag „Gaan jullie mee?“ positief of negatief te reageren.
Ik ben al net zo’n muggezifter als jij, Ludo (ja, zonder tussen-n), maar hier snap ik je even niet. Er stáát toch al „zou“?
En inderdaad, morgen ga ik weliswaar richting Nederland, maar ik was niet van plan om Amsterdam aan te doen
Je hebt gelijk, „zou“ staat er al.
Nu zie ik dat ik in een bekende val ben gelopen door de vergelijking „meer … dan“ niet te voltooien.
Na het „meer“ in: „Maartje en ik meer keuzevrijheid voelen“ had bijvoorbeeld nog moeten volgen: " dan een zin zonder „zou“. Zoiets als : „Morgen ga ik naar Amsterdam, gaan jullie mee?“ (De toon is dan wel iets veranderd.) In zo’n formulering zijn tijd (morgen) en plaats (Amsterdam) al vastgelegd en er blijft daarover eigenlijk onderhandelingsruimte over, de mogelijke antwoorden zijn dan min of meer beperkt tot ja of nee.
Goede reis naar het vandaag zonnige Nederland gewenst.
