Hoi Emilian, wat knap zeg! Onder deze omstandigheden een nieuwe taal leren is niet makkelijk vermoed ik. Maar ik ben ook nog nooit in mijn leven een zeeman tegen gekomen…
En ik ben met je eens, het is een mooie sfeer hier. Misschien heb je er zin in, af en toe iets van jouw leven te vertellen?
De wetenschappelijke naam is Butomus umbellatus. In de wikipedia is er geen Roemeense vertaling. Als je een Roemeens plantenboek hebt kun je deze bloem misschien onder de wetenschappelijke naam vinden.
Waar om te spreken heb ik deze bloem er om Roemeense meren niet gezien.
Dus Ik ken de naam van deze bloem niet. Mijn vrouw weet er meer over planten.
Ik zal ze straks vragen.
Ik kan dat wel zien aan je geweldige foto’s. Je vrouw lijkt groene vingers te hebben.
Dat betekent, dat ze goed met planten kan omgaan.
Maar jouw foto’s, die je gemaakt hebt op zee vind ik heel leuk.
Voor Emilian:
Ik denk al dat ik een ‘‘probleem’’ voor de andere leden ben.
Ik vind het altijd interessant als er verschillende nationaliteiten zijn. Mijn man en ik hebben ook vrienden van verschillende nationaliteiten.
Maar ik ken het probleem wel. Een paar weken geleden nam ik de trein naar Nederland. Er zijn drie vrouwen in Appeldoorn ingestapt die hebben met elkaar gepraat.
Ik ben sowieso niet de mens, die meteen zegt: „Hoi, ik ben Andrea …“
Maar ik wilde iets weten, dus ik moest natuurlijk vragen.
Bij mij was het zo: Oh nee, ik ben al mijn Nederlands vergeten. Ik vertel @alex en @ralf dat ik niet meer meedoe omdat ik alles ben vergeten.
Het duurde tot Hilversum totdat ik de moed had om te vragen. Ik wilde het gesprek ook niet onderbreken. Mijn paniek was natuurlijk ongegrond en ze reageerden ook erg vriendelijk.
Met andere woorden, ik ken ook dergelijke gedachten.
Bedankt voor je mening Andrea. En dat was een heel grappig verhaaltje.
Intussen heb ik met mijn vrouw gepraat.
Ze heeft me verteld dat daar waar ze opgegroeid was, is deze bloem vrij gewoon.
Ze noemen hij: de lelie van het meer.