Für einen Schreibkurs für Texter musste ich mal den Anfang des Märchens Sneeuwwitje in möglichst zähem (aber grammatikalisch korrektem) Niederländisch erzählen. Das sah dann so aus …
Aldus ten paleize in de beslotenheid van haar privévertrekken tot de slotsom gekomen zijnde dat haar stiefdochter qua schoonheid een onaanvaardbaar hoge concurrentiefactor vormde, besloot de koningin, maar niet dan nadat zij haar spiegel nog een laatste maal geconsulteerd had, dat voornoemd persoon onverwijld geëlimineerd diende te worden. Het was nochtans van eminent belang dat haar gemaal – welke in casu het bewind voerde over het koninkrijk – nopens het desbetreffende snode en in genen dele te rechtvaardigen voornemen niet in kennis gesteld werd.
Eenmaal in het foreest aangekomen, alwaar hij het door de koningin beraamde plan de onschuldige maagd het leven te ontnemen ten uitvoer diende te brengen, werd de jager (in wezen een knaap nog en niet geheel ongevoelig voor de bekoringen van de jonkvrouwe met de kersenrode lippen en de ravenzwarte haren) door kwellende twijfels omtrent de juistheid van het onderhavig decreet overmand.
Wat een fraai taalgebruik, Alex
Ik zou er graag in even mooie zinnen op antwoorden, maar daarvoor is het (voor mij) nog iets te vroeg…
Wellicht binnenkort een poging.
De mazzel!
Alexandra bedoelt hier hoogstwaarschijnlijk dat het hierboven zo keurig uitgeschreven sprookje, wat indertijd door de gebroeders Grimm aan het papier is toevertrouwd, door de gehanteerde schrijfstijl zeer moeizaam, zo niet slepend te lezen zal zijn, zoals het u al opgevallen is.
Kitty, ich denke, das hat Andrea verstanden. Die Frage ist: Im Deutschen sagen wir dazu gern ‘zäher Schreibstil’ - kann man das im Niederländischen auch so sagen?
Uiteraard heb ik een grapje gemaakt door in dezelfde schrijfstijl te schrijven.
Het Duitse gebruik van ‘zäh’ kan ik mij wel voorstellen. Je kunt je met moeite door te tekst worstelen, alsof of een taaie weerstand moet overwinnen. Met name in recensies kun je ‘taaie schrijfstijl’ terugvinden, maar voor zover ik weet is dat geen echte Nederlandse uitdrukking.
Ik zou de schrijfstijl formeel en wat ouderwets noemen. Het wordt ook wel archaïsch taalgebruik genoemd, waar (opzettelijk) ouderwets wordt geschreven.
Het doet mij eminent deugd dat gij, waarde Kitty, de significatie van voornoemd epistel alsmede mijner overpeinzingen dienaangaande zo treffend en voorwaar eloquent wist te kenschetsen.
Heb je de tekst bedacht?
