Boekentips 📚 Oder: welches Buch liest du gerade?

Ik ben momenteel nog bezig met de Duitse edities


Nog steeds Streulicht 


Dit heb ik al in mijn facebook-account geschreven:

Dieses Wochenenende habe ich zwei verstörende BĂŒcher mit Entsetzen gelesen. Das eine ist von der Journalistin Anja Röhl „Das Elend der Verschickungskinder. Kindererholungsheime als Orte der Gewalt.“ das andere von der Journalistin Hilke Lorenz „die Akte Verschickungskinder“ Beide sind 2021 erschienen (erst 2021, was schlimm genug ist) und behandeln die zwischen den 50er und bis in die 8oer sehr verbreiteten mindestens sechswöchigen Erholungsheimaufenthalte fĂŒr Kinder zwischen 3 und ungefĂ€hr 14 Jahren. Es tut sich eine Welt des Sadismus, der Gewalt an Kindern und der Hilflosigkeit auf, insbesondere Sabine Röhl beschreibt sehr gut wie vielfĂ€ltige wirtschaftliche Interessen das Wegschauen begĂŒnstigten wĂ€hrend Hilke Lorenz eindringlich Einzelschicksale in ihren familiĂ€ren ZusammenhĂ€ngen bschreibt. Heute scheint schon allein die Idee, kleine Kinder mindestens sechs Wochen von ihren Eltern zu trennen und in eine lieblose Umgebung voll preussischen Drill ohne Zuwendung und Empathie zu verfrachten so offenbar und deutlich absurd, dass man am Verstand von jemand zweifeln wĂŒrde, der so etwas vorschlĂŒge. Angesichts dessen, was ich in beiden BĂŒchern lesen konnte hatte ich bei meiner Verschickung in das in Sabine Röhls Buch auch erwĂ€hnte Buchenhaus Schönau bei Berchtesgarden fĂŒr sechs Wochen im Sommer 1969 wohl GlĂŒck , auch wenn ich mich sowohl an die Lieblosigkeit als auch an eine halbe Nacht stehend verbracht im Schlafanzug mit nackten FĂŒssen auf im Flur wegen angeblicher Ruhestörung im Schlafsaal erinnere.

Möge niemand mehr Kindern so etwas antun.

In het boek van Anja Roehl heb ik gelezen, dat ook in Nederlands „Verschickungskinder“ werden, als ik het goed heb begrepen werden die „bleekneuzen“ genoemd. Zijn er boeken in het Nederlands erover ?

2 „GefĂ€llt mir“

Ik ben met De Ontregeling Van De Wereld al een tijdje bezig.
Een vertaling van een boek door een Libanese schrijver: Amin Maalouf.
De titel is interessant, maar het inhoud niet echt dynamisch en antrekkelijk


Dat geloof ik Emilian, voor jou beter iets luchtigers en niet zulke zware lectuur.

2 „GefĂ€llt mir“

Ik heb zojuist een Duitse vertaling van Jan Jacob Slauerhoffs roman „De opstand van Guadalajara“ (dt.: „Christus von Guadalajara“) gelezen - alleen maar om literatuurhistorische redenen. Ik kan het boek niet aanbevelen. Ook de veelgeprezen roman „De avonden“ van Gerard Reve was voor mij teleurstellend, net zo saai als bijvoorbeeld „De vreemdeling“ (L’étranger) van Albert Camus. Er gebeurt er heelemaal niets, alles is vervelend voor de hoofdperson en dat is niet de manier waarop ik de wereld waarneem.

In Duitsland zijn de bekendste Nederlandse auteurs onder andere Harry Mulisch en Maarten t’Hart. Maar er zijn ook uitstekende auteurs van wie je helemaal geen Duitse vertaling kan kopen. In de Maastrichtse boekenwinkel De Tribune heb ik voor het eerst de naam Jeroen Brouwers leren kennen. Ik heb van hem „Bezonken rood“, „Datumloze dagen“ en „Het hout“ gelezen; dat laatste is er ook in het Duits verschenen („Das Holz“). Vorige week heb ik in Maastricht zijn nieuwste roman „Client E. Busken“ gekocht en nu ben ik heel benieuwd omdat die andere boeken van hem die ik eerder heb gelezen indrukwekkend waren.

Een van de beste romans ooit vind ik Ilja Leonard Pfeijffers „Grand Hotel Europa“. Ik heb zo veel kunnen lachen tijdens het lezen!

4 „GefĂ€llt mir“

Dank je voor je tips, Johannes1.

Een paar tips van mij (boeken die ik de afgelopen weken heb gelezen):

  • Lale GĂŒl: Ik ga leven
  • Maria Peters: De dirigent (@Oliver verwees hier al naar de verfilming)
  • Pieter Tops en Jan Tromp: Nederland Drugsland (over de impact en invloed van drugs op de Nederlandse samenleving)

Veel leesplezier!

Groeten, Ralf

De discussies rond Lale GĂŒls Ă©n autobiografische Ă©n fictieve verhaal heb ik een beetje gevolgd. Ik heb enkele jaren geleden een soortgelijke boek van Deborah Feldman gelezen: „Unorthodox“ (The sacandalous rejection of my hasidic roots"). Zij is opgegroeid in een ultraorthodoxe joodse sekte die was gesticht van een rabbijn die in alle ernst van mening was dat de holocaust God’s straf was voor de assimilatie van de westerse joden!

Ik ben verbaasd om de enthousiaste reacties op Lale GĂŒls boek. Toen Pim Fortuyn in zijn boek „De islamisering van onze cultuur“ over bepaalde enge islamitische kringen en hun afkeer van assimilatie schreef waren de recensenten niet even enthousiast.

Stoorzender, door Arjen Lubach

Dit is een verzameling van feiten en gebeurtenissen van de jongen die het personage Arjen Lubach heeft gecreëerd. Degenen die van Lubachs tv programma of literairwerk houden kunnen de mens na de gordijnen ontdekken.

Zojuist heb ik de roman „Pastorale“ van Stefan Enter verslonden. Er is steeds nogal wat behoefte aan verhalen van mensen die worden (of werden) gekwetst door de godsdienst van hun ouderen: Lale GĂŒl (zie boven), Maarten t’Hart (Een vlucht regenvulpen), Jeroen Brouwers (Het hout) enz. Toen ik student was dacht ik dat alleen wij katholieken met heel wat ballast rondlopen, maar naar het schijnt is er ook in Nederland veel schade aangericht, met name door calvinistische milieus. Met mijn scholieren (11 / 12 jaar) heb ik ooit de roman „Het boek van alle dingen“ van Guus Kuijer (in een Duitse vertaling) gelezen. Mooi boek voor kinderen!

1 „GefĂ€llt mir“

De Verbouwing , door Saskia Noort

Een licht boekje goed om tijdens je lange een vervelende reistijden te lezen.
De heldin van het boek moet er toessen de glorie van zijn carierre en de normaliteit van een gewoon levenstijl kiezen.
Meestal nemen we de goede beslissing een stuk te laat.
Heeft ze erin hetzelfde gedaan ?

Toen ik verleden jaar na de lockdown weer in Venlo winkelen was, vond in een boekhandel de roman „De Kaasfabriek“ von Simone van der Vlugt. Een heel leuk boekje over een kaasfabriek in Purmerend tijdens de eerste wereldoorlog en wat vroeger. Omdat ik dat graag gelezen heb, kocht ik nog eens twee romans van de auteur. In „Nachtblauw“ heeft ze het over de geschiedenis von Delfts blauw, heel spannend! En „Het schaduwspeel“ is over Jan Pieterzon Coen en zijn vrouw, een interessant verhaal over de koloniaaltijd en Batavia. Alle drie boeken zijn een aanrader voor liefhebbers van historische romans.

5 „GefĂ€llt mir“

Bedankt voor de tips, Suzie. Ik heb nog nooit iets van haar gelezen, moet ik toegeven, maar historische romans zijn helemaal op mijn lijn.

Een kleine tip nog:

Een roman zoals deze (best een dik boek) kun je maar beter geen „boekje“ noemen. Dat klinkt namelijk nogal denigrerend en dat is vast niet je bedoeling :wink:

Zie ook:

6 „GefĂ€llt mir“

Op zo’n humoristische en leerzame manier geschreven. Totdat ik dat kan met de diminutief ben ik toch nog een beetje terughoudend.

1 „GefĂ€llt mir“

Langs de Kust, door Jonathan Raban.

Het boek is een vertaling van de oorspronkelijke titel Coasting, een reisdagboek door de schrijver gehougt op zijn privé zeilboot.

Naast een contemplatieve Engelse stijl heb ik er een heleboel nieuwe woorden en uitdrukkingen in ontdekt, dus niet makkelijk om te lezen. Tot het midden van het boek staat er niets avontuurlijks in. Toch, voor degene die van zeilen en reisen verhalen houd kan het een aantrekkelijk boek zijn.

De Haagse Plekken, de 100 plaatsen waar iedere Hagenaar geweest moet zijn.
Vorige week als cadeau gekregen van twee gewaardeerde forumleden tijdens een bezoek op ons vakantieadres.

4 „GefĂ€llt mir“

LUISTER van Sacha Bronwasser, een aanrader !

1 „GefĂ€llt mir“

Paulien Cornelisse, Taal is zeg maar echt mijn ding

1 „GefĂ€llt mir“

De Alchemist, door Paulo Coelho.

Een wazig verhaal, gemakkelijk om te lezen, met een duidelijke boodschap:
Volg je droomen tot het einde.

Nog niet begonnen, maar „Wat stilte wil“ van Arthur Japin heb ik cadeau gekregen een paar dagen geleden.
Het probleem is, bij ons thuis is het zelden stil om rustig te kunnen lezen en een stiltecoupé zoals in de Nederlandse trein is hier niet.

1 „GefĂ€llt mir“